ظهرت الحركه الكلاسيكيه الحديثه او النيوكلاسيكيه (من اليونانيه -νέος neos , من اللاتينيه classicus و اللاحقه اليونانيه -ισμός –ismos) فى القرن التمنتاشر للتعبير عن الحركه الجماليه بطريقه ازدرائيه و اللى جت عشان تعكس المبادئ الفكريّه للحركه التنويريّه, بدؤو فى نص القرن التمنتاشر بالإنتاج فى الفلسفه و ترجمتها فى كل المجالات الثقافيه, و مع كده فقدت الحركه الكلاسيكيه الحديثه اتباعها لصالح الحركه الرومانسيه مع سقوط نابليون بونابرت.[1][2][3]
فى الفنون البصريه, الحركه الكلاسيكيه الجديده (Neoclassicism) , ابتدت فى 1765 م كرد فعل على زخرفه الباروك, و رغبه للرجوع لروعة الفن القديم, المجالات التعبيريه اللى استخدمت اكتر من فنانين الكلاسيكيه الجديده هما النحت و العماره.