حقيقه

الحئيئه يعنى لما واحد يقول الصح , و دا بييجى من الذكاء و المعرفه و الضمير .

الفلاسفه مختلفين علا معناها عشان كده تلائيها معناها مطاط مره تلائيها مرتبطه بالواقع و مره تلائيها مرتبطه بالصح , عشان كده محدش يئدر يدعى انه معاه الحئيئه او علا الاقل معاه الحئيئه كامله , انت مثلن شايف ان الحئيئه هيا الصح يعنى اى شئ صح هو حئيئه .واحد تانى شايف ان الواقع هو الحئيئه , و فيه ناس شايفه ان الحئيئه هيا الصدء . و الموضوع لسه فيه جدل و نظريات كتير هنقول بعضها .
دا غير ان ممكن شخص شايف حاجه صح و المجتمع مش شايفها كده , و العكس صح .

نظرية التشابه

بتقول النظرية دى واتباعها ان الحئيئه بتيجى من علاقتها اصلا بالاشياء , وكانك حطت الاشياء فى ايد والاعتقادات بتاعة البشر فى ايد تانيه .
النظرية دى جايه من فلاسفةاليونان (الاغريق )زى سقراط و بلاتو و ارسطوطلس . اللى ربطوا بين الحئيئة وبين الاشياء اللى بتمثلها .
مثال علا النظرية دى من الفيلسوف توماس أكوينس فى القرن التلاتاشر اللى عمل معادلة باسمه ان الحئيئة بتساوى الاشياء مع الفكر .وفى معادلة تانيه قال ان الشئ بيكون صح وحئيئى لما يكون له مقابل فى الطبيعة .
النظريه تبناها فلاسفه وعلما كتير بعد كده زى اسحاق اسرائيلى و الفريد تارسكى .

بيعتقد اتباع النظريه دى ان الشئ بيكون حئيئى لما يكون له مقابل بحد معين من العناصر فى النظام العام , غالبن بتكون اكبر من الافتراضات المنطقيه البسيطه .
و عشان كده هما بينظرو للنظام ككل , و العلما مختلفين هوا فيه نظام واحد اصلن وللا فيه شوية انظمه !؟
اغلب فلاسفتها من العقلانيين زى سبنوفا و ليبينيز و هيجل و الفيلسوف البريطانى برادلى .

اصحاب النظريه دى بيقولو ان الحئيئه و الصح اتكونو كنتيجه اجتماعيه , جايه من تراكم تاريخى و ثقافى .
وبيقولو ان التنوع فى الكائنات من اعراق و اجناس وانواع مجاش غير عبر سنين و كمان الحئيئه زيهم اتبنت عبر السنين .
بالنسبه لهم التاريخ و الثقافه هما اللى صنعو الانسان مش العكس .
اشهر المؤيديين ليها هو الفيلسوف كارل ماركس .

بيقولو الحئيئه او الصح هو اللى يتفق عليه مجموعه من الناس سواء كانو كل البشر او بس مجموعه منهم .
اشهر فلاسفتها هو جرجين هابيرماس و نيكولاس ريشر .

البراجماتيه يعنى المنفعه

اشهر فلاسفتها فى القرن العشرين تشارليز بيرس اللى انشاها و ويليام جيمس وجون ديوى .
دول بيقولو ان الواقع هو اللى بيفرض الحئيئه وبيشوفو ان الحئيئة بالتالى متغيره لان الواقع نفسه ممكن يتغير .

الفلاسفه بتوعها رفضو انهم يربطو الحئيئه بافتراضات عامه او جمل عامه ,انما الشئ ممكن يكون حئيئى لوحده , يعنى 2+2=4 دا حئيئى و صح من غير ما نحتاج اننا نقول انها صح و من غير اى افتراضات . وان الكلمه دى نفسها ملهاش لازمة لان 2+2=4 دى حئيئة مجرده .