'''جيفرى تشوسر''' (Geoffrey Chaucer) ( اتولد [[1343]] - اتوفى [[25 اكتوبر]] [[1400]] ) ، كان شاعر انجليزى كبير رد لإنجلترال[[انجلترا]] [[ |انجليزى|لغتها الانجليزيه]] بعد ما طغت عليها لغة الغزاه ال[[فرنسا]]ويين. بيعتبر اهم شخصيه ظهرت فى [[ادب انجليزى|الأدب الانجليزى]] قبل [[شيكسبير]]. تشوسير كان كمان فيلسوف و مؤلف و ديبلوماسى.
إتأثر بالأدبب[[ادب فرنسى|الأدب الفرنساوى]] فى اول حياته الادبيه و بعدين بالأدبب[[ادب طليانى|الأدب الايطالىالطليانى]] ن، لكن وصل فى اخر حياته لاسلوبه الخاص فإبتكر وزن شعرى جديد. أهم كتبه " كتاب الدوقه " ( 1369 ) ، و " برلمان الطيور " ، و " ترويلس و كريسيدا " ، لكن اشهر كل كتاباته " حكاية كانتبرى " (The Canterbury Tales ( بداها ح 1387 ) ، و بيروى فيها على لسان حجاج ضريح [[القديس توماس]] ، و صور فيها العيشه و المجتمع الانجليزى ببراعه كبيره و بتعتبر من روائع الأدب العالمى.
