الفرق بين النسختين بتاع: «عصور الظلام»

في فترة عصور الظلام انحدر مستوى التفكير فى أوروبا، و أخد الإيمان بالغيبيات مكان التفكير العلمى و المنطقى السليم، و بقت الثقافه وقف على رجال الدين و ديولهم، هما اللى يحددوا إزاى الناس تفكر و تعيش و فى إيه يفكروا و عشان إيه يعيشوا، و حتى بأى لغه يكتبوا، و اللى كان يخرج عن الخط اللى رسموه رجال الدين و أتباعهم كان بيتهم بالكفر و الهرطقه و تتسؤ سمعته و تتعمله محاكمات و [[تعذيب|يتعذب]].

إنحدرت الثقافه و انتشر التخلف و بقت الناس بدل ما تفكر في تحسين معيشتها و فهم الدنيا اللى عايشين فيها بتفكر فى مواضيع عقيمه و غيبيات عبثيه زى قيمة أرقام معينه و أثرها على الناس، و عدد الملايكه، و مكان الروح فى الجسم و حاجات عبثيه كتيره زى كده بتعبر عن إنحدار فكرى و ركود ذهنى.

حرم رجال الدين و توابعهم إستخدام اللغات المحليه فى الكتابه لإنهم ربطوا بين المسيحيه و اللغه اللاتينيه. و بقت الكتابه باللغات المحليه من المحرمات اللى لازم تتحارب و اللى يحاول إستخدام لغته المحليه اللي بيتكلم بيها بدل اللاتينى فى الكتابه كان بيعتبر مارق كافر معتدى على الدين.

مع الإنحطاط ده عم الفقر على الناس، و اتقفلت المدارس اللى بتعلم العلم و التعامل مع الحياه، واتفتحت صوامع تعلم الدين و جغرافية العالم الآخر، و انعدمت القرايه و ندرت الكتب، و إنشغل الناس في مناقشة الغيبيات و الطقوس اللي الواحد لازم يتبعها فى حياته عشان يبقى ناجح فى مماته.

[[File:Parmigianino - witches' sabbath.jpg|left|thumb|200px| الإيمان بالخرافات و الغيبيات من مظاهر ثقافة عصور الظلام]]

النظر الغيبى بيقتضى الإيمان بالسحر و العفاريت و التنجيم و الطقوس العقيمه. و الإستبداد بالستات و قهر الناس و تذهيلهم و تجميد أذهانهم و منعهم من التفكير و محاربة العلم و التطور من سمات عصور الظلام. ذهول الناس و بعدهم عن التفكير الحر المنطقى ما كانش كله بيتم عن طريق الحجر المباشر على الأفكار عن طريق رجال الدين و ديولهم لكن كان فى العاده عمليه تلقائيه نابعه من الإنسان ذاته وده لإن فى الفتره دى أذهان الناس نفسها انحطت و بقى الجمود الفكري ده مزاجهم الثقافى العام.

عصور الظلام ما انتهتش سنة 1000 و العصور الوسطى ما غربتش مع شمس أخر يوم فى سنة 1453. التواريخ دى مجرد حد عرفى مش حد جزمى. عصور الظلام و العصور الوسطى انزاحت شويه شويه عن اوروبا. بعد القرن الحداشر بوادر التغيير و النهضه ابتدت تهل على أوروبا. ابتدت تظهر كتابات فيها فكر بس فكر فى حدود الدين. فى الفتره دى ظهر أبيلار (1079 - 1142 ) و ده كان رجل دين بيكتب فى مواضيع دينيه بس دعا للشك و خلاه أساس للإيمان الصح. و برغم كده اصطدم مع بابا الكاتوليك و اتحرمت كتبه. و ظهر [[توماس الاكوينى]] (1225 - 1274 ) و حاول يوفق بين العقل و الدين بطريقه تلفيقيه لكن كتب بجراءه و بين قيمة العقل. الإتنين بينوا الرغبه فى دراسة الكتب القديمه التانيه اللى مالهاش علاقه بالدين، و أفكارهم بتعتبر بذرة الحركه البشريه، اللى وصلت لذروتها فى عصر النهضه الأوروبيه ( الرينيسانس )، و اللى خلاصتها إن الإنسان لازم يطلع على المعارف الإنسانيه و ما يقتصرش تفكيره على إجترار الدين و الغيبيات. و ابتدت الناس تقرا مواضيع من عصور الإغريق و الرومان مالهاش دعوه بالدين، ودى كانت ثوره و تمرد على الأوضاع الثقافيه المترديه اللى إجتاحت أوروبا فى عصور الظلام، و بقى من حق المثقفين انهم يقروا اللى عايزينه و ينقدوه كمان. و المصلح الدينى [[مارتين لوثر]] كان من ثمار الحركه البشريه دي، وكان بذره لنهضه تانيه هى نهضة الحريه الدينيه اللى هى نفسها كات نتيجه لحرية الذهن. و من الحريات دي نشأت حركات تانيه بتتعلق بالحقوق السياسيه و الإقتصاديه.

إجتازت أوروبا الفتره القاحله من تاريخها و دخلت فى عصور الرينيسانس و التنوير و الحريه و الصناعه و الإكتشافات و الإختراعات المبهره، و سادت حضارتها الدنيا، و سقطت قدام ثقافتها كل ثقافه عارضتها و فضلت حبيسة عصرها المظلم الخاص بيها، بتعانى الجهل و القهر ، و الإستبداد بالمرأه ، و الإعتداء على أصحاب الأراء ، و الإيمان بالخرافات و الغيبيات ، و الصراعات الدينيه و الإثنيه.