الفرق بين النسختين بتاع «الاسترداد»

فى سنة 689 غزا العرب معظم شمال غرب افريقيا. و بعد انتصار العرب ضد الجرمانيين في [[معركة جواداليتى]] فى يوليه 711 م ابتدا المسلمين غزو شبه الجزيرة الايبيرية و عملو امارة او مقاطعة من الامبراطورية العربية سموها [[الاندلس]] و عاصمتها كانت فى [[كوردوبا, اسبانيا|كوردوبا]]. بسبب التقدم السريع للمسلمين سيطرو على [[توليدو, اسبانيا|توليدو]] أول عاصمة للجوث الغربيين فى 712. و بعد كده اتقدم المسلمين لشمال ايبيريا و كل المدن اما غزاها المسلمين أو استسلمت ليهم. في 716 سيطر المسلمين على شبه الجزيرة, لكن سيطرتهم على الشمال كانت اسمية مش عسكرية لان عدد من المناطق في شمال شبه الجزيرة الإيبيرية بقيادة [[بيلايو|بلايو]] نجح في مقاومة الغزو الأولي. و قاوم بعض الڨييثجوث سنوات لحد 719 و بعد كده جهودهم راحت للجنب الغربى من جبال البيرينيه اراضى [[المملكه الكارولينجيه]] و كان فيه انتفاضات في المنطقة الخاضعة لسيطرة قليلة فى الشمال الغربى من شبه الجزيرة.

الجالية المسلمة في شبه جزيرة ايبريا كانت هي نفسها متنوعة و عانت من توترات اجتماعية. البربر سكان شمال أفريقيا, اللى قدمو الجزء الاكبر من الجيوش الغازية اشتبكو مع القيادات العربية من الشرق الأوسط. و مع مرور الوقت, كبر ترسخ السكان المغاربه, و خصوصا فى وادى نهر [[جوادالكيبير|جوادالكيڨير]] و السهل الساحلى بالقرب من [[فالنسيا]], و قرب نهاية الفترة فى المنطقة الجبلية بالقرب من [[جرانادا]].<ref name="chap2"/>

فی القرن العاشر فی عهد [[عبد الرحمن التالت]] بقت الأندلس خلافة مستقلة عن دمشق من الناحیه الدينية والحكم الذاتي و مش بس فس السياسة.الوقت ده كان فیه حيويه ثقافيه, و ده الابتكارات في مجالات العلوم والفنون والآداب, مع اهتمام خاص مكرس لتطوير المدن. و كانت المدن الكبرى هی [[فالنسيا]] و [[ساراجوسا]] و [[توليدو, اسبانيا|توليدو]] و [[سيبييا|سیڨییا]] و [[كوردوبا, اسبانيا|كوردوبا]] اللی خلال القرن العاشر, مع حكم [[الحاكم التانى]] بقت أكبر مدينة في أوروبا الغربية و أكبر مركز ثقافي و عدد سكانها كان حوالی 500,000. رغم ده انخفاض بلاد المسلمين ابتدا فی [[القرن الحداشر]], لما زاد التنافس بين الأسر الحاكمة وانهارت الخلافة الإسلامية,و حل مكانها خليط من الممالك الصغيرة كل واحده كان اسمها طایفه من الكلمه [[عربى قياسى حديث|العربی]] طائفة.

فى القرن الحداشر ما بين 1023 و 1092 شن الحكام العرب و البربر اللى اتعرفو بإسم [[ملوك الطوائف]] حروب على بعض فى [[الاندلس]]. فبعد إضمحلال [[الامويينالأمويين|الخلافه الأمويه]] فى [[الاندلس]], جنوب [[اسبانيا]], و الإنحدار الثقافى و السياسى اللى عم, استولى العرب و أعيان البربر على الحكم فى نواحى الأندلس, زى بنو عباد فى [[سيبييا|اشبيليه]] (سيڤييا) (1023 - 1091) و بنو جهور فى [[كوردوبا, اسبانيا|قرطبه]] (كوردوبا) (1031 - 1070) و بنو حمود فى الجزيره (1035 - 1058) و بنو زيرى فى [[جرانادا|غرناطه]] (جرانادا), و بنو برزال فى قرمونه (لغاية 1067) و بنو مزين فى شلب (1028 - 1051) و بنو مجاهد فى دانيه و غيرهم. العرب و البربر دول دخلوا فى صراعات ضد بعضهم و قامت حروب بينهم و فيهم اتحالفوا مع ملوك [[فرانكس|الفرنجه]] ضد بعض و فضلوا ع الحال ده لغاية ما زحف [[يوسف بن تاشفين]] زعيم [[المرابطين]] من [[المغرب]] للاندلس و قضى عليهم.

[[معركة لاس ناڤاس دى تولوسا]] حصلت بين المسيحيين و المسلمين ضمن حركة [[ريكونكويستاالاسترداد|الريكونكويستا]] (الاسترداد) سنة 1212 و فيها انتصر ملوك كاستيا و اراجون و ناڤارا على الموحدين من شمال افريقيا و كانت نقطة تحول مهمه فى الريكونكويستا و فى تاريخ القرون الوسطى فى [[اسبانيا|إسبانيا]]. قوات الملك [[الفونسو التامن ملك كاستييا]] انضم ليها من قبل جيوش [[سانشو السابع ملك ناڤار]] ،و [[بيدرو التانى ملك اراجون]] و [[افونسو التانى ملك البرتغال]] <ref>Guggenberger, Anthony, ''A General History of the Christian Era: The Papacy and the Empire'', Vol.1, (B. Herder, 1913), 372.</ref> علشان يحاربو جيش الموحدين. استرد المسيحيین المعاقل الكبيرة فی جنوب اسبانيا فی [[القرن التلاتاشر]] ; [[كوردوبا]] سنة 1236 و [[سيبييا|سيڨییا]] سنة 1248 و فضل حكم المسلمين فى [[جرانادا]] باعتبارها دوله فی الجنوب.

مع صعود [[فرناندو التانى ملك أراجوناراجون|فرناندو الكاتوليكى]] للعرش خفت حدة التوترات الاجتماعية بعد اصدار فرناندو قرار التحكيم [[حكم جوادالوبى]] فى [[21 ابريل]] [[1486]] اللى انهى الصراع بين الأمراء والفلاحين والمزارعين ومربي الماشية في مملكة أراجون بعد ضغوط من الحرب الأهلية إمارة كتالونيا ([[1462]]- [[1472]]) لانهاء الاضطرابات الكاتالوينية في المناطق الريفية. تم قبوله من جانب المزارعين و الأمرا, و حط حد للاقطاعية فى امتلاك الأرض و "سوء المعاملة".