الفرق بين النسختين بتاع: «ادب فارسى»

'''الادب الفارسى''' ، بتعتبر كتابات ال[[زرادشتيه]] من اقدم الاثار الادبيه فى [[فارس]]. اقدم أثار الادب الفارسى فى [[العصور الوسطى]] بترجع لعصر السامانيين ( 874-999 ) لما ظهر شعرا كان اشهرهم [[ابو جعفر الرودكى]]. و ازدهر الادب الفارسى فى العصر الغزنوى اللى كتب فيه [[الفردوسى]] " [[الشاهنامه]] " و قوى النثر الفارسى و كتب [[بديع الزمان الهمذانى]] و [[ابن سينا]] و الثعالبى و قابوس ابن وشمكير ، و زاد ازدهار الادب الفارسى فى عصر [[سلاجقه|السلاچقه]] لما ظهر التصوف. فى عصر السلاچقه ظهر [[عمر الخيام]] ، و [[اوحد الدين انورى]] ، و الخاقانى ، و نظام الكنجوى ، و اتطور النثر الفارسى و خلى العلوم و الاداب ميسره بال[[فارسى]]. من كتب التاريخ اللى ظهرت كانت كتب " تاريخ البيهقى " و " راحة الصدور " اللى كتبهم الراوندى. و كان الغزالى و الفخر الرازى و السهروردى و الزمخشرى و الشهرستانى من علما و ادبا العصر ده.

 

 

فى العصر الصفوى المذهب الشيعى بقى المذهب الرسمى فى [[ايران]] فنشط الادب المذهبى ، و فى نفس الفتره انتعش الادب الفارسى فى [[الهند]]. و بعدين قامت دولة الافشاريين و دولة الزند اللى ما كانش فى وقتهم الادب الفارسى فى حاله كويسه ، و بعدين قامت الدوله القاجاريه و فى عصرها ظهرت المطبعه و زاد اتصال الفرس ب[[اوروبا|أوروبا]] و اترجمت كتب كبار ادبا اوروبا للفارسى. فى القرن التسعتاشر انتعش التفكير الدينى و بالذات فى ال[[بابيه]] و ال[[بهائيه]] و اكتسب الادب الفارسى صبغه جديده.