الفرق بين النسختين بتاع: «بلاد النوبه»

'''بلاد النوبه''' او '''اثيوبيا السفلى''' بتمتد من [[شلالات النيل|شلال]] [[أسوان|اسوان]] لحد مدينة مروى قرب الشلال الرابع. بلاد النوبه بتنقسم لقسمين : النوبه السفلى و النوبه العليا.

تاريخ الممالك المسيحيه فى بلاد النوبه فيها غموض بسبب قلة المصادر التاريخيه و المبالغات و القصص الخياليه. المؤرخ [[مونوفيزيه|المونوفيزيتى]] يوحنا الأفسسى بيعتبر من أهم اللى كتبوا عن النوبه وقت تحولها للمسيحيه لكن غلب على كتابته التحمس لمذهبه [[يعاقبة|اليعقوبى]] فى جو المنافسه اللى كان سايد بين انصار [[يعاقبة|المذهب اليعقوبى]] و [[ملكانيه|المذهب الملكانى]] لكن فيه [[التأريخ|مؤرخ]] تانى عاصره اسمه يوحنا البكلرى ذكر ان اهل مملكة معره اعتنقوا المسيحيه سنة 569. المؤرخ [[ساويرس بن المقفع|ساويرس ابن المقفع]] ذكر شوية معلومات فى كتابه " تاريخ البطاركه " عن علاقة الكنيسه المصريه بالنوبه و علاقة ملوك النوبه بحكام مصر.

النوبيين احترفو الزراعه النهريه بعد ماستقرو على ضفاف [[النيل]] ، لكن كانو متصلين بسكان المناطق الصحراويه فى الشرق و الغرب و اتلاقت كتابات بالنوبى القديم فى تلال ابو نجله شمال كردفان. لكن مش معروف بالظبط النوبيين جم منين لكن التشابه اللغوى بين لغات فى جبال النوبه ( جبل ميدوب ) فى اقصى الغرب و لغة النوبيين على ضفاف النيل ممكن يبينو انهم جم من الغرب و الجنوب الغربى. "هيزانا Aezanes " الملك الاكسومى كتب سنة 350 عن اللى سماهم " النوبه " فى مروى و ممكن تكون دى اشاره للنوبيين ، و قل كده الامبراطور الرومانى دقلديانوس لم فى سنة 297 من صحرة مصر الغربيه ناس كانو معروفين باسم " نوبات " لحماية الحدود الجنوبيه لامبراطوريته عند اسوان ضد غارات " البليميين " اللى فى الأرجح كانو " البجه " اللى سكنو جبال [[البحر الاحمر|البحر الاحمر]].

فى نص القرن العاشر اتوترت العلاقات مابين مصر و النوبه و غزا النوبيين مصر سنة 962 فى عصر [[الدوله الإخشيديه]] بعد ما استغلو الفوضى و الاضطرابات اللى كانت سايده فى مصر وقتها و اتوغلو جوه مصر لحد مدينة [[إخميم|أخميم]] و سيطرو على الصعيد لغاية شمال ادفو و فضلو محتلين الصعيد لفتره بعد بداية الحكم الفاطمى سنة 969 لكن العلاقات كانت مستقره و كويسه و كان ملك النوبه بيعتبر المدافع عن بطريرك اسكندريه و حاميه. فى الفتره دى من اخر القرن العاشر و القرن الحداشر وصلت دولة النوبه لأعلى درجات مجدها و قوتها لكن بعد كده ابتدت مصر تستقر و تقوى و تضغط عليها.

فى عصر [[الدوله المملوكيه]] داود ملك دنقله اللى استولى على الحكم من الوريث الشرعى ابن اخت ابوه الملك " شكنده Shekanda " ( او شكندا او مشكذ او مرقشنكز ) سنة 1272 انتهز فرصة انشغال سلطان مصر [[الظاهر بيبرس (قبل السلطنه)|الظاهر بيبرس]] فى [[كيليكيا]] ( ارمينيا الصغرى ) فهجم على [[أسوان|اسوان]] و اسر اعداد من [[مصريين|المصريين]] و شن غاره على مينا عيذاب على [[البحر الاحمر|البحر الاحمر]] و اعتدى على الناس هناك و بقى بيهدد مصالح مصر التجاريه. الملك المخلوع شكنده راح على مصر و طلب من الظاهر بيبرس مساعدته ضد قريبه داود مغتصب عرشه فبعت بيبرس على النوبه حمله كبيره بقوماندية الاميرين شمس الدين أقسنقر الفارقانى و عز الدين الأفرم فى سنة 1276 لترجيع شكنده للحكم و تسليمه كل الأراضى النوبيه اللى استردت من داود اللى هرب على مملكة الأبواب فى علوه بعد ماهاجم عسكر مصر قلعة الدر و فضلت الحمله تتوغل فى النوبه لغاية ما سيطرت على كل حاجه و رجعت الملك شكنده لعرشه. اتعمل اتفاق مع شكنده انه لازم يطيع سلطان مصر و يبعتله هدايا و عبيد و جوارى وجمال و بقر و ان نص دخل النوبه يكون للملك الظاهر و انه يصادر ثروات الملك داود و يبعتها لمصر و انه يدفع كل سنه دينار على كل بالغ من رعاياه مقابل غله و حبوب من مصر. بعد شويه داود المتمرد الهربان اسره ملك علوه و بعته مربوط على [[القاهره]] فإتسجن فى [[قلعة الجبل]] و فضل مسجون لحد وفاته. بكده نجح الظاهر بيبرس فى السيطره على النوبه و بقت مصر مسيطره على المنطقه مابين أقصى بلاد النوبه لغاية شط الفرات. موقف ملك علوه من داود بيوضح ضعف العلاقات ما بين النوبه العليا و النوبه السفلى و لأى درجه وصل الصراع مابين الطرفين و ان العوامل الداخليه هى كمان كانت من عوامل انهيار الممالك النوبيه.