لغه مقدسه

لغه مقدسه
لغه مقدسه
لغه
	تعديل

لغه مقدسه (فى الدين) هى لغه بتتدرس علشان اسباب دينيه من ناس بيتكلمو لغه تانيه فى حياتهم.

المفهوم

اول اما اللغه تتربط بالعباده الدينيه, مؤمنين الدين فى العاده بينسبو الفضائل على اللغه بتاعة العباده اللى مش حيستغنو عنها علشان لغاتهم الاساسيه. فى حالة النصوص المقدسه, بيبقى فيه رعب من خسارة الثقه و الدقه بتاعة الترجمه او ترجمة الترجمه, و الصعوبات فى لم القبول العام لنسخه جديده للنص. اللغه المقدسه بتبقى متلبّسه جدّيه و عظمه, اللى اللغه المحليّه فى العاده مابتبقاش متعظّمه زى كده. بسبب كده, التدريب بتاع رجالة الدين على استعمال اللغه المقدسه بيتحوّل لاستثمار ثقافى مهم, و استعمالهم للـ لغه المقدسه بيتبص ليه على انه بيدّيهم وصول لـ مجموعة المعرفه (هيئة المعارف) و اللى مش متدرّبين بيعتبرو انهم مش ممكن (او مش لازم) يوصلولها. فى العصور الوسطانيه, فى اوروپا, القدره (الحقيقيه او المفترضه) على ”قرايه“ الكتاب المقدس—اللى كان باللاتينى—كان بيعتبر امتياز لجماعة الكهنه, و مؤشر على معرفه القرايه و الكتابه; لحد قرب نهاية الفتره تقريبا كل اللى كان بيقدر يقرا و يكتب كان بيقدر يعمل كده باللاتينى.

لان اللغات المقدسه مربوطه بالفضائل اللى اللغات المحليه مش بيتبص ليها بنفس الطريقه, طبيعى ان اللغات المقدسه حتفضل محافظه على خصايص ممكن تكون مش موجوده فى طريق تطوّر اللغه. فى حالات معينه, اللغه المقدسه بتبقى لغه منقرضه/ميّته. فى حالات تانيه, ممكن تكون بتعكس فورمه قديمه من اللغه. مثلاً, شويه عناصر فى اللغه الانجليزى من القرن ال17 لسه موجوده فى الصلا المسيحيه البروتيستانت عن طريق استعمال انجيل الملك چيمز او نسخ قديمه من الكتاب الأنجليكانى ”Book of Common Prayer“. فى حالات شديده اكتر, اللغه اتغيرت جداً عن اللغه بتاعة النص المقدس اللى القداس ماعادش مفهوم من-غير تدريب مخصوص.

فى حالات معينه, اللغه المقدسه ممكن ماتكونش (او ماكانتش) اللغه الاصليه للسكان المحليين, فى حالات زى كده, المبشّرين او الحجاج ممكن يجيبو اللغه المقدسه لناس عمرهم ماتكلموها, و هى بالنسبالهم كلها على بعضيها لغه غريبه.

المفهوم بتاع اللغات المقدسه هو متميّز عن اللغات الالاهيّه, اللى هما لغات مربوطه بـ الالاه (او آلهه) و مش لازم تكون لغات طبيعيه. مفهوم اللغه الالاهيه و اللغه المقدسه ممكن على اى حال يدخلو فى بعض, زى ما اتوصف زى فى الديڤاناجارى |Devanāgarī|, اسم خط الكتابه يعنى (خَط) حضارى بتاع الآلهه.

لغات مقدسه

فيه عدد من لغات بتستعمل كانها لغات مقدسه. بيشملو:

اللغة المصرية القديمة، واللى اتكتب بيها نصوص مقدسة زى متون الأهرام والخروج الى النهار والواح نجع حمادى المنسوبة لتحوت
العربى الكلاسيكى, بالنسبه للمسلمين هو اللغه الوحيده الحقيقيه للقرآن; بيختلف جداً عن انواع اللغه العربى اللى الناس بتتكلمها فى دول جامعة الدول العربيه
العبرى الكلاسيكى - هى اللغه اللى الكتاب العبرى التاناخ مكتوب بيها, و بتختلف عن العبرى اللى بيتكلموه فى اسرائيل, اللى اتأثر جداً بـ الييديش (تأثير مش من لغات ساميه). اقرب لغه حيّه منحدره عنها هو عبرى اليمن
اللغه الأرامى, بيعتقد انها اللغه الاصليه ليسوع و تلاميذه. كانت بتستعمل من المسيحيين الاقرب, الناصريين, مع اللغه العبرى علشان يكتبو الاناجيل اليهوديه-المسيحيه. اللهجه الغربيه اللى بيعتقد انها بتاعة يسوع عايشه لحد النهارده فى الارامى الجديد الغربى, فى قرى قليله معزوله. اللغه الأرامى مع العبرى كانت اللغه بتاعة الأرامى اليهودى البابلى, اللى معمول بيها فى التالمود. هى بردو بتبان فى كتب بعد كده بتاعة الكتاب العبرى. هى لسه بتستعمل فى القداس دلوقتى من الطوايف المحافظه فى اليهوديه, بيتلاحظ كده من اليهود اليمنيين

اللغات التانيه المستخدمه كلغات مقدسه

اللاتينية، تستخدمها الكنيسة الكاثوليكية.
اليونانية الكوينيه، تستخدمها الكنيسه الاورثوذوكسيه الشرقيه. يفهمها الناطقون باليونانية بصعوبة.
لغة الكنيسية السلافية القديمة، استخدمت من قِبل السلاف الأرثوذكس الشرقيين.
سلافية كنسية اللى تستخدمها الكنيسه الروسيه الارثوذكسيه.
السنسكريتية، لسه دى اللغة حية لدلوقتى ، هيا لغة الفيدا والنصوص المقدسة فى الهندوسية واللغة الأصلية للبوذية الماهايانية.
البنجابية الكلاسيكية لغة النصوص السيخيه، تختلف عن البنجابية الحديثة.
لغة بالى اللغة الأصلية للبوذية الثيرافادية.
اللغة الكرديه اللغة المقدسة لليزيديه هيا ديانة الأكراد اليزيديين، علشان الكردية هيا اللغة المكتوبة لكتابهم المقدس مصحف رش ولكتاب جلوة.
افيستان، لغة الأفيستا، كتاب الزرادشتيه المقدس.
العربية الفصحى، لغة القرآن كتاب المسلمين المقدس؛ هيا لغة حية هيا اللغة الرسمية للعرب تستخدم فى التعلم والكتابة وتختلف عن اللهجات السائدة الايام دى فى الشارع العربى اختلاف مش بالكبير. ويعد الدين الإسلامى مرتبط ارتباط أساسيًّا باللغة العربية.
صينية كلاسيكية، لغة مقدسة عند الكونفوشية و الطاوية وبعض النصوص البوذية من شرق آسيا، تختلف عن اللغة الصينية الحديثة.
العبرية، لغة التوراة والشعائر الدينية فى اليهوديه.
الأترسكانية، لغة مستخدمة فى الشعائر الدينية والطقوس السحرية فى الامبراطوريه الرومانيه.
بالايكيه و لويانيه، لغة دينية للحيثيين.
لغه سومريه، لغة مستخدمة فى اشور و بابل.
لغة يوروبا، لغة شعب يوروبا وصلت العالم الجديد مع العبيد الأفارقة تستخدم فى شوية ديانات أفريقية منها سانتيريا وكاندومبلي.
جعزى، صنف قديم من الأمهرية، يستخدمها الإثيوبيين المسيحيون.
القبطية، آخر مراحل تطور لغات مصريه، يستخدمها الأقباط المسيحيين.
الاراميه، لغة مقدسة عند المسيحيين اصحاب التراث السريانى، ولغة صلاة وتعليم فى اليهودية.
المندائية، لغة آرامية تستخدم فى الديانة المندائية.
بعض لغات سكان أمريكا الأصلين يقتصر استخدامها على الطقوس الدينية.
لادينو، مشتقة من الإسبانية، يستخدمها السفارديون فى ترجمات النصوص اليهودية.
الكاكورى كيريشتيان (المسيحيين المخبئون) تستخدم فى اليابان وتتكون من صلوات بالبرتغالية واللاتينية تتم تلاوتها من دون فهم معناها.
ألمانية بنسلفانية، لهجة ألمانية عليا، تستخدمها المجتمعات أميشية فى قراية العهدين القديم والجديد ولخطبة الأحد.
التاميليه، لغة قديمة فى جنوب الهند، فيها نصوص كثيرة مقدسة عند الهندوسية. الكثير من الكنائس والمساجد يصلون ويخطبون بلغة التامل.