شمس الدين محمد بن دانيال بن يوسف بن معتوق الخزاعى الموصلي ،اتلقب بـ الشيخ و الحكيم ( ام الربيعين، الموصل، 1249 - القاهرة، 1311 ) ، حكيم رمدى ( كحال ) و شاعر و فنان عاش فى مصر فى العصر المملوكى ، و اتفوق فى تأليف تمثليات خيال الضل وتصوير حياة الصنايعيه والعمال و الجاليات اللى كانت عايشه فى مصر فى زمنه ، واللهجات الخاصة بيهم و كان بيقلدهم بطريقة تضحك . من اشهر تمثلياته اللى لسه مخطوطاتها موجوده " طيف الخيال "، و " عجيب غريب " و " المتيم وضائع اليتيم ". من اشهر عرايسه كانت عروسه اسمها " عقود النظام فيمن ولى مصر من الحكام ".

ابن دانيال
معلومات شخصيه
الميلاد سنة 1238   تعديل قيمة خاصية تاريخ الولاده (P569) في ويكي بيانات


الموصل   تعديل قيمة خاصية مكان الولاده (P19) في ويكي بيانات

الوفاة 5 نوفمبر 1310 (71–72 سنة)  تعديل قيمة خاصية تاريخ الموت (P570) في ويكي بيانات


القاهره   تعديل قيمة خاصية مكان الموت (P20) في ويكي بيانات

الحياه العمليه
المهنه شاعر ،  وجراح [1]  تعديل قيمة خاصية الوظيفه (P106) في ويكي بيانات
اللغه الام عربى   تعديل قيمة خاصية اللغة الام (P103) في ويكي بيانات
اللغات المحكيه او المكتوبه عربى   تعديل قيمة خاصية اللغه (P1412) في ويكي بيانات

بتعتبر اعمال ابن دانيال تصوير حى لعصره. وصفه المؤرخ المقريزى بأنه كان " كثير المجون والشعر البديع، كتابه طيف الخيال لم يصنف مثله فى معناه" .

نشئته و نزوحه لمصر

اتولد ابن دانيال فى حى الاربعين فى الموصل فى فتره مضطربه و مليانه بالأحداث التاريخيه المهمه اللى كان من ضمنها غزو المغول بقيادة هولاكو لأرض الجزيرة ( العراق ) و بزوغ نجم دولة المماليك البحرية فى مصر. الموصل أياميها كانت مزدهره فى الادب و الثقافه.

درس ابن دانيال القرأن و دخل المدرسه و لما كان صبى دخل المغول ارض الجزيره و دمروا بغداد و قضوا على الخلافه العباسيه و إضطرت الناس و قتها تهرب على سوريا لغاية ما المغول دخلوا سوريا هى كمان ، فهربوا على مصر المعقل الآمن فى المنطقه. ابن دانيال كان من ضمن اللى نزحوا لمصر وقت هوجة المغول.

وصل ابن دانيال القاهره سنة 1267 ، و كان عنده بتاع 19 سنه. مصر وقتيها كان بيحكمها السلطان الظاهر بيبرس رابع سلاطين الدوله المملوكيه او خامسهم فى حالة إعتبار شجر الدر اولهم.

مصر بعد سقوط الخلافه فى بغداد و دخول المغول سوريا و تهديداتهم المستمره ليها بقت ام المنطقه و حصنها المنيع و مركزها الحضارى الوحيد ومقر الخلافه العباسيه الجديده اللى عملها الظاهر بيبرس فى القاهره.

عهد الظاهر بيبرس كان عهد حروب و معارك ضد الصليبيين و المغول، و كان راجل جد اتحمل مسئولية الدفاع عن مصر و المنطقه اللى كانت بتواجه مخاطر كبيره. فكان عهده عهد تقشف خالى من الترف و ما فيهوش أنس و فرفشه . لما وصل ابن دانيال مصر لقى الظاهر بيبرس لسه مطلع مرسوم يمنع الملاهى و الخمور و الحشيش و الدعاره.

بيحكى ابن دانيال انه لما وصل : " من موصل الحدباء الى الديار المصرية فى الدولة الظاهرية، سقى الله عهدها، و أعذب فى الجنان وردها وجدت تلك الرسوم دارسة، ومواطن انسها غير أنسة، عافية الاثار ، ساقطة الحد بالعثار، و غلب امر السلطان جيش الشيطان .. وتولى الخوان والى القاهرة، اهراق الخمور واحراق الحشيش، وتبديد المزور، واستتاب العلوق، واللواطي، وحجر البغاة " .[2]

ابن دانيال اتأقلم بسرعه على مصر و ثقافتها، و بقى يتكلم بالمصرى زى المصريين و اتمصر خالص و بقى شاطر فى كتابة الشعر بألفاظ و روح مصريه زى : " يا سائلى عن حرفتى فى الورى .. و ضيعتى فيهم و إفلاسي. ما حال من درهم إنفاقه .. بأخده من أعين الناس " و " بعت عبدى و حمارى معا .. وبقت لا فوقى و لا تحتى " .[3] و سبب شكوته المره دى انه حالته الماديه كانت صعبه و كان بيشتغل كحال يا دوبك أجره اللى بياخده " من أعين الناس " كان بيعيشه بالعافيه.

خيال الضل

 
نموذج حديث لخيال الضل

خيال الضل كان اياميها رايج فى مصر و مصدر من مصادر المتعه و الترفيه ، و كان كل المصريين من كل الطبقات بما فيهم السلاطين بيحبوا يتفرجوا على عروضه .[4][5]

المصريين فى العصر المملوكى ، زى فى العصور التانيه ، كانو مرحين و بيحبوا الضحك و الفرفشه، ميزه للمصريين وسط منطقه جافه و متجهمه. ابن بطوطة اللى زار مصر ايام السلطان الناصر محمد بن قلاوون لاحظ الموضوع ده و وصف المصريين فى كتاب رحلاته بانهم " ذوو طرب وسرور ولهو " .[6]

ابن دانيال رغم المحن و المآسى اللى عاشها كان شخص مرح و دمه خفيف و عجبه موضوع خيال الضل فدخل كاره و لقى نفسه فيه. كان هو اللى بيعمل كل حاجه، هو اللى كان بيألف التمث بعديه و حوارها ، و هو اللى بيخرجها ، و هو اللى بيلحن أغانيها ، و هو اللى بيصمم هدوم عرايسها ، و فوق كده كان هو كمان اللى بيحركها و بيتكلم و يطلع الأصوات .[7]

خيال الضل كان فن و حرفه مش مجرد تهريج زى الأراجوز. و كانت له تمثليات بحوار بيتكتب قبل ما تتمثل، زى المسرحيات دلوقتى ، مش كلام إعتباطى بيتقال وقت العرض حسب الظروف. و كانت التمثليات اللى اسمها " البابات " بتعبر بطريقه مرحه عن مسائل إجتماعيه و سياسيه و أحداث شاغله بال المجتمع و الناس اياميها. فنان خيال الضل كان اسمه " مخيالى " و شغلانته كانت اسمها " مخايله ".

فى الاول ابن دانيال كان بيجمع بين شغلته فى المخايله و شغلته فى الكحاله، و كان عنده دكان كحل بيعالج فيه عيون الناس جوه باب الفتوح [8] ، و بالليل كان بيقعد فى بيته يألف المسرحيات و الأشعار. لكن الحال المتعب ده ما دامش كتير ، لإنه اشتهر بسرعه و بقى مخايلى معروف بيروحوله الامرا و أكابر القاهره يطلبوا منه يروح لهم يقدم عروض خاصه ليهم و لضيوفهم فى قصورهم ، و كانو بيحبوه و بيدوه فلوس و هدايا و بيعزموه فى حفلاتهم عشان يرفه عن معازيمهم بخفة دمه و عروضه و أشعاره. عروض خيال الضل كانت بتتعمل فى مسارح مخصصه و اماكن عامه، لكن المخا بعديه كانو كمان بيروحوا يقدموا عروضهم فى الافراح و الحفلات.

ابن دانيال قعد ع الحال ده لغاية ما الدوله المصريه طلعت له مرتب ثابت من الديوان و بقى مبسوط مادى و حالته بقت عال العال .[9] بيحكى المؤرخ ابن أيبك الدوادارى إن ابن دانيال كان " ممن يترددون الى الملوك من السادة الفضلاء فى ذلك العهد " و إنه كان من ضمن " جماعة من اهل الفضل والأدب، كانو ينهبون العيش بالاداب ويستخرجون لباب اللباب من اصحاب الألباب فى كل فن وباب " [10]

بابات ابن دانيال " البابات الدانياليه "

مسرحيات خيال الضل كان اسمها " بابات " و مفردها " بابة " .[11] معظم بابات ابن دانيال ضاعت و ما فضلش منها الا تلاته : " خيال الطيف " و مخطوطتها محفوظة فى دار الكتب و الوثائق القوميه فى القاهره [12] ، و " عجيب وغريب "، و " المتيم والضائع اليتيم " [13]

ابن دانيال كتب باباته على شكل حوار نثرى و شعرى بالمصرى الجميل .[14]، و صور فيها حياة الشعب المصرى و الصنايعيه و ولاد البلد و الجاليات اللى كانت عايشه فى مصر اللى كان بيقدر يقلد طريقة كلامهم كويس و بطريقه فكاهيه.[15] و خلق شخصيات كتيره زى عجيب الدين الواعظ ،و عسلية المعاجينى ، و عواد الشرماط ،و مبارك الفيال ، و ابو القطط ، و زغبر الكلبى ، و ناتو السودانى ، و أبو العجب صاحب الجدي. و أكتر من كده كانت عنده عروسه اسمها " عقود النظام فيمن ولى مصر من الحكام " ! [16]

مخطوطات ابن دانيال القيمه و النادره دى كسبت باهتمام كبير من جهة الباحثين و المؤرخين اللى درسوها بالتفصيل و حرروها و نشروها. و فيه مراجع بتقول إن البابات دى اتلاقت بالصدفه فى مخطوطه قديمه كان محتفظ بيها فى مكتبة " احمد تيمور باشا " و بعدين اتنقلت لدار الكتب المصريه، و اتعثر كمان على نسختين تانيين من المخطوطه دى ، واحده فى مكتبة الاسكوريال فى اسبانيا، والتانيه فى مكتبة استانبول فى تركيا. و بيعتقد الباحثين ان المخطوطات اللى اتلاقت دى اتدونت بعد وفاة الشيخ ابن دانيال .[17]

بابة طيف الخيال

طيف الخيال بتعتبر أروع البابات الدانياليه التلاته. و فيه باحثين و ادباء و نقاد بيعتبروها أبدع مسرحيه اتكتبت فى تاريخ خيال الضل المصري. المؤرخ المقريزى و صف العمل ده بإنه " لم يصنف مثله فى معناه " .[18] البابه دى رسمت صوره لواقع الحياه فى مصر فى القرن السابع هجرى / التلاتاشر ميلادى، بعاداته وتقاليده ولغته و ألفاظه. و البابه بتعرض باسلوب كوميدى - بيتسمى الفارس يعنى المهزله - نقد سياسى لاذع لحدث مشهور حصل أياميها، و هو إن السلطان الظاهر بيبرس جاب واحد اسمه " ابو العباس احمد إبن الخليفة الظاهر " على القاهره عشان يعمله خليفه عباسى. بطل البابه اللى اسمه " وصال " هو الصورة الكوميديه لأبو العباس احمد ده [19]

بابة عجيب وغريب

عجيب وغريب مش تمث بعديه كامله متواصله لكن اسكتشات كوميديه مش مرتبطه ببعضها. ابطال البابه دى مجموعة شخصيات شعبيه من الصنايعيه و الحرفيين و البياعين اللى بيلفوا فى الأسواق والموالد و فى الشوارع وقت الأعياد. بابة عجيب وغريب بتعرض 27 شخصيه أساميها تاريفا، زى غريب الصافى ، وعجيب الدين الواعظ ، وحويس الحاوى ، و هلال المنجم ، و ميمون القراد ، و شدقم البلاغ صاحب الرمح والسيف وغيرهم . والبابة بتعتبر وثيقه تاريخيه و تسجيل شعبى وشاهد حى على العصر اللى عاش فيه ابن دانيال. وبتظهر البابه دى قدرة و براعة ابن دانيال على صياغة الألفاظ الشعبيه المصريه اللى كانت متداوله أياميها ، و لسه متداوله فى مصر لغاية دلوقتى ، و على تصوير الفساد الإجتماعى ، وده ضاف للبابه دى قيمه اجتماعيه.

بابة المتيم والضائع اليتيم

من الكوميديا بابة اليتيم والضائع اليتيم زى البابتين التانيين ، لكن من ناحية الاسلوب و المضمون بتختلف عنهم ، وبدرجة خلت باحثين يشكوا فى كونها من تأليف ابن دانيال، او إنها من تأليفه لكن بطريقه ما إتعرضت للمسخ والتحريف. بالمقارنه، اسلوب البابه دى اسلوب هابط و مليان مجون و خلاعة. لكن الباحثين اللى بيعتقدوا إنها من تأليف ابن دانيال بيبرروا اسلوب البابة بإنه بيتماشى مع الروح اللى كانت سايدة أياميها من الميل للمتع الحسيه والمجون. وبتضم البابه شخصيات انسانيه و شخصيات حيوانيه وجماديه. من ضمن الشخصيات الانسانيه الرئيسيه فى البابه : المتيم، و الذميم ، و بابا البيرم ، والحكم زيهون. و بتظهر فى الرواية ديوك وكباش وتيران و ملحقات ترابيزات الأكل كمان .[20]

ابن دانيال بسمه فى عصر مضطرب

التلت بابات اللى فضلوا و نجيوا من الضياع، بعد كل المجون و الكوميديا اللى فيهم بتنتهى كلها باستثارة الضمير الدينى والأخلاقى و بتتختم بطلب التوبة والانابه .[21]

ابن دانيال بسبب شغلته كحال فى القاهره القديمه كان متصل بطريقه مستمره بعامة الشعب ، و لإن خلفيته كنازح هربان من الموصول إتحامى بمصر كان بيحس بمعاناة الناس . فطلعت اعماله معبرة عن مشكلات الطبقه الكادحة فى المجتمع ، وآلام البشر فى المنطقه فى مرحله مضطربه من تاريخها، و عمل كده بالفكاهه و الكوميديا و بنشر الفرحه والبسمه بين الناس.

نزح ابن دانيال على مصر سنة 1267 ، و اتوفى فيها سنة 1311 ، وبكده يبقى عاش فى مصر بتاع اربعه و اربعين سنة إتمصر فيها بالكامل روح و ثقافه و لغه ، وشاف عهود اكبر سلاطين مصر من المماليك البحرية : الظاهر بيبرس ، و المنصور قلاوون ، و الأشرف خليل ، و الناصر محمد بن قلاوون.

فهرست وملحوظات

  1. مُعرِّف الملف الاستنادي المُتكامِل (GND): https://d-nb.info/gnd/102417016 — تاريخ الاطلاع: 10 يونيه 2020
  2. ابن إياس، 1/326
  3. ابن إياس، 1/439
  4. نصار، 336
  5. السعداوي،77
  6. ابن بطوطه، 65
  7. نصار،340
  8. المقريزي،هامش 2/462
  9. نصار،341
  10. ابن الدوداري، ج7/218
  11. عبده قاسم، 338
  12. مخطوط طيف الخيال : تأليف شمس الدين ابن عبد الله محمد بن دانيال : دار الكتب - 3556 أدب.
  13. فيه مؤرخين بيشكوا فى صحة انتساب بابة " المتيم والضائع اليتيم " لابن دانيال.- ( نصار، 345)
  14. الموسوعة الثقافية،1/8
  15. الموسوعة الثقافية، 1/8
  16. نصار، 337 و 344
  17. نصار، 346 - 347
  18. المقريزي، 2/462
  19. السلطان قطز بعد إنتصاره فى معركة عين جالوت كان استدعى " أبو العباس أحمد " على دمشق وبايعه بالخلافه. لكن قطز أغتيل و هو راجع مصر ، فالسلطان الجديد الظاهر بيبرس استدعى أبو العباس للقاهره، فلما إتأخر فى السكه راح مستدعى عباسى تانى اسمه " أبو القاسم أحمد " ، فوصلها قبل مايوصول أبو العباس أحمد. فلما وصل أبو العباس أحمد القاهره و عرف بللى حصل فضل إنه يرجع الشام و راح على حلب ، و هناك بايعه بالخلافه أميرها شمس الدين أقوش البرلى المنشق على السلطان بيبرس. وفى مصر بايع بيبرس أبو القاسم اللى اتلقب بالخليفه المستنصر. بعد كده بيبرس إداله فلوس و سلاح وجيش صغير تعبان و بعته العراق عشان يحارب المغول ، الظاهر عشان يخلص منه . ولما وصل حته اسمها الرحبة قابل أبو العباس أحمد ومعاه فرسان تركمان، فاتحدوا و طلعوا مع بعض على العراق، و لما وصلو مدينة هيت طلع عليهم المغول و قتلوا فيهم و غلبوهم، و اختفى أبو العباس أحمد و ما بانلهوش من يوميها اثر ، و رجع أبو القاسم أحمد ( المستنصر ) القاهرة وعمله الظاهر بيبرس خليفه عباسى. - (الشيال، 2/132-133)
  20. نصار،346-347
  21. نصار،346

المراجع

  • ابن إياس: بدائع الزهور فى وقائع الدهور، تحقيق محمد مصطفى، الهيئة المصرية العامة للكتاب، القاهرة.
  • ابو بكر بن عبد الله بن أيبك الدوادارى : كنز الدرر وجامع الغرر، مصادر تأريخ مصر الاسلامية ،المعهد الألمانى للآثار الاسلامية، القاهرة 1971.
  • ابن بطوطة : رحلة ابن بطوطة المسماة تحفة النظار فى غرائب الأمصار وعجائب الأسفار، دار الكتب العلمية، بيروت 1992.
  • جمال الدين الشيال (استاذ التاريخ الاسلامي): تاريخ مصر الاسلامية، دار المعارف، القاهرة 1966.
  • حمدى السعداوى، المماليك ، المركز العربى للنشر، معروف أخوان للنشر والتوزيع، الاسكندرية
  • شوقى ضيف، الفكاهة فى مصر، القاهرة 1985
  • قاسم عبده قاسم : عصر سلاطين المماليك - التاريخ السياسى والاجتماعي، عين للدراسات الانسانية والاجتماعية، القاهرة 2007.
  • لطفى احمد نصار : وسايل الترفيه فى عصر سلاطين المماليك، الهيئة المصرية العامة للكتاب ، القاهرة 1999.
  • المقريزى : السلوك لمعرفة دول الملوك ، تحقيق محمد عبد القادر عطا، دار الكتب العلمية، بيروت 1997.
  • الموسوعة الثقافية ، مؤسسة فرانكلين للطباعة والنشر، القاهرة - نيو يورك 1972