حق الملوك الإلهى
حق الملوك الإلاهى Divine right of kings هو مفهوم بيدافع عن الملكيه المطلقه ، يعنى النظام اللى فيه الملك بيتمتع بحصانه كامله و بيكون من حقه تغيير القوانين زى ماهو عايز من غير شريك و من غير محاسبه. المفهوم بيقوم على فكرة ان الملوك بياخدو سلطاتهم من الرب و بالتالى مش ممكن محاسبتهم على أفعالهم عن طريق أى سلطه دنيويه زى زى البرلمان.
| ||||
|---|---|---|---|---|
 
| ||||
تعديل  |
||||
فى اوروبا اصل مفهوم او نظرية حق الملوك الإلاهى ممكن بيرجع لفكره من العصور الوسطى بتقول إن الرب بيمنح سلطه مؤقته temporal power للحاكم السياسى و هى الفكره اللى بتوازى الفكره التانيه اللى بتقول إن الرب بيدى سلطه روحانيه للكنيسه.
بحلول القرنين 16 و 17 الملوك بقو بيمارسو سلطاتهم على كل حاجه فى بلادهم سواء كانت الحاجات دى من اختصاص الدوله السياسيه او الكنيسه. فى القرن التمنتاشر فضل الملوك مستفيدين من مفهوم الحق الإلاهى رغم ان كتير منهم فى الواقع ماعادوش بيؤمنو بيه بطريقه دينيه ، و بحلول الحقبه النابوليونيه المفهوم ابتدا يتلاشى.
فى النص التانى من القرن السبعتاشر واحد من اهم النظريين الفرنساويه و هو الأسقف جاك بينين بوسو Jacques Benigne Bousseut اكد إن شخصية الملك و سلطته مقدسين و ان سلطته زى سلطة الاب سلطه مطلقه ممنوحه من الرب و ان الادراك ( التقاليد و العرف ) بيحكمه.
فى انجلترا فى 1648 ، السير روبيرت فيلمر Sir Robert Filmer أكد هو كمان على ان الدوله عباره عن اسره و ان الملك فيها هو الاب لكن زود عن طريق الشرح التوراتى بقوله إن ادم كان اول ملك و ان تشارلز الاول Charles I بيحكم انجلترا كوريث شرعى لأدم.
الفيلسوف جون لوك John Locke فى 1689 فى كتابه المعادى للإستبداد بالحكم " المعالجه الأولى عن الحكومه المدنيه First Treatise of Civil Government " انتقد الاراء دى و نقضها.